AZTERKETAK AZTERGAI

San Joan eta San Etorri, poz eta malko iturri. Fini. Bukatu dira aurtengo ekaineko azterketak ere. Atseden hartzeko moduan dira ikasleak, merezimendua jar diezaiola nork bere buruari. Irakasleontzat ere azterketa garaia izaten da ekaina, eta nik, behintzat, azterketak aztertzeko probestu nahi izan dut aurtengoa. Salbuespenak salbuespen, azterketa eredu bertsuekin ebaluatu ditugu ikasleak azken berrogei urteotan, bi orduan idatziz erantzuteko zortzi-bederatzi-hamar galderekin. Azterketa eredu hauekin baina, galdetutakoa ez beste guztia ikasi dutenek azterketa suspenditzeko arriskua dute, galdetutakoa baino ikasi ez dutenek gainditzekoa duten arrisku bera, hain zuzen ere. Horregatik, eta ertzak leuntze aldera, batxilergoko ikasleei bi azterketa eredu jarri nizkien aukeran. Klasikoa bata, eta berritzaileagoa bestea. Klasikoa hautatu zutenek ohiko hamar galdera erantzun behar izan zieten; berritzailearen aldeko hautua egin zutenek bi proposamen zabal zituzten egunerokoan barneratutako baliabideen bitartez ikasturtean zehar ikasi zutena froga ziezadaten. Uste baino gehiagok eta nahi baino gutxiagok luzatu zioten eskua paratutako erronkari (ohitura kontua izango da!); luzatu ziotenek baina, eskua ez ezik gainerako gorputz atal eta zentzumenak ere luzatu zizkioten. Nik ikastea nahi nuena gabe, beraiek ikasi zutena frogatu zidaten, nola frogatu gainera!

Eta hori da bidea, irakasten ez dieguna ikasi dutela frogatzeko aukera ere eman behar baitzaie ikasleei.

AITORTZEN DUT

Mundua bera da aitorleku. Bekatuek aspaldi utzi zioten belaunikatzeari, gune eta une jakinetako gurutze izateari. Orain maitasuna sotanarik gabeko belarriei aitortzen diegu, zergak Haziendari, eta ikasi (ez) duguna ekaineko azterketetako orri zuriei. Uneoro, guneoro aletzen ditugu aitortzak, jakinaren gainean inoiz, geure ezjakinean sarri.

LOREAK MENDIAN!

Bai, arrazoi duzue. Aitortzen dut ez dudalako etxerako lanik egin. Azterketak direla, ikasleen azken orduko lanak direla, ez dut pekaturik egiteko denborarik izan., eta pekaturik ezean... Hori bai, hitz ematen dizuet datorren astearterako pantailaratuko dudala nire gogoetatxoa. Bitartean, jolasean jarraitzeko beste irudi bat dakarkizuet. Loreak loreak sortuko dituelakoan, to besarkada bana.

BEJONDEIALA, ALEJANDRO!

Ekainak zaletu ninduen. Azterketa garaian telebista programazioa buruz ikastera iristen nintzen; bi orduan ipurdia aulkiari emanda egoteko gaitasunik ez dugunon toki kuttunena baita pantaila aurrea. Munduko futbol txapelketak, Eurocopa, Dauphiné Liberé... Aukeran, nahiago gurpilak baloia baino.

Azterketekin niharduen atzo ere, azterketak zuzentzen, eta ikasle garaian baino iraunkorragoa banaiz ere, ezin ba eserialdi bakarrean bi azterketa baino gehiago gorritu. Egitekoak nituen-nituenean utzi, eta telebista piztu nuen burua arinduko zidan zer edo zeren bila. Fama, Pásalo... Dauphiné Liberé! Aukeran, gurpilak nahiago.

Evans, Basso, Contador... eta 10 kilometro faltan Alejandro Valverderen erasoa. Indar erakustaldi bikaina egin zuen Sylvester Szmydekin batera Mont Ventoux-en gora. Baina, benetako erakustaldia helmugako marra zeharkatu aurretxoan eskaini zigun. Emandako laguntzaren ordainetan, nekeak errepidera iltzatutako poloniarrari itxaron eta besoak zabaltzen utzi zion, eskuzabal, non eta Mont Ventoux-en, noiz eta inoiz baino lehiakorragoak garen garai hauetan. Bejondeiala, Alejandro!


Badakit ordurako uztaila izango dela, eta okerrik ezean ez dudala azterketarik prestatu edo zuzendu beharrik izango. Frantziako Tourra jarraitzeko baina, ez da aitzakiarik behar izaten. Han izango dira munduko txirrindulari onenak, eta jazarpenak jazarpen, Valverde ere bertan izatea nahi nuke, eskuzabal jokatzen dakienak besoak altxatzen jarraitzea merezi baitu.

Ave Maria Purisima

Begiradak, ukabilak... Tira, hirugarren egitekoa ere pantailaratu dizuet, bada. Ea zer iradokitzen dizuen!

ESKUTXOEK JO DUTE KRISKITIN KRASKITIN

Hamaikak hogei gutxi,
afal ondorena
itzal bat somatu dut
logelan barrena,
gaua urratu duen
garrasi ozena:
Hau da kuxidadea!
Hau da desordena!
Biharko txukun eta
garbi nahi dut dena!
Agur amets gozoak,
agur atsedena,
agur bizigogoa
ta itxaropena;
borroka galdua da
ukabilerarena...
Zergatik ukatzen dit
bila nabilena?

ZORIONAK, AMA!

Ai nire bihotza kantuz
azalera ahal baledi!
Ama, gaur zu zoriondu
nahi zaitut bere-beregi,
bi ezpainen zabaleran
irribarre bat eskegi.
Zerua urdin dirdaitsu,
mendi-zelaiak orlegi...
Hirurogeita batgarren
urtemugan begiz begi
bizitza bete-betean,
emankor zaizu ageri;
zoriona opatzea
baino ez dagokit neri
segunduak hustu eta
urteak betetzen segi.


Doinua: Habanera